تاریخچه تلویزیون

تلویزیون یک ابزار مخابراتی برای ارسال و دریافت عکسهای متحرک و صدا از یک فاصله دور می باشد. این لغت به تمام بخشهای تلویزیون، برنامه های تلویزیون و پخش آنها اشاره دارد. کلمه تلویزیون یک کلمه دو قسمتی است که از زبان یونانی و لاتین می آید. "تل" در یونانی به معنای "دور" است. در حالی که "ویزیون" که از زبان لاتین و از کلمه"ویزیو" می آید به معنای "دیدن یا بینایی" است.

اگرچه اختراع تلویزیون تنها توسط یک نفر انجام نگرفت ولی کسی که این اختراع را کامل و قابل استفاده کرد، شخصی به نام "جان لاجی برد" بود. وی در روز سیزدهم اوت 1888 در "هلنسبرگ" واقع در نزدیکی "کلاسگو" اسکاتلند به دنیا آمد. پدر او یک کشیش تحصیل کرده بود، ولی در فقر به سر می برد. "جان" هنگام تحصیل در مدرسه به حدی از خود هوش نشان داد که حتی در 12 سالگی به کمک همکلاسیهایش یک خط تلفن به وجود آورد. وی در سال 1923 درحالیکه از عمرش 34 سال می گذشت به لندن مراجعت کرد و تصمیم گرفت به هر قیمتی که شده اختراع تلویزیون خود را تکمیل کند.

تلویزیون مکانیکی چیست و چگونه کار می کند؟

اولین تلویزیون‌هایی که به صورت رسمی به دست بشر ساخته شد، تلویزیون‌های مکانیکی بودند. این تلویزیون‌ها در اواخر قرن ۱۹ بدست پائول گوتلیب نیپکو ساخته شدند؛ ولی در اوایل قرن ۲۰ توسط جان لوگی برد و چارلز فرانسیس جنکینز ارتقا پیدا کردند. این تلویزیون‌ها با استفاده از دیسک نیپکو برای اولین بار موفق شدند تصاویر متحرک تلویزیونی را به شکل ضد نور و سیاه و سفید تولید کنند. این اختراع اولین روش انتقال واقعی تصویر تلویزیونی به حساب می‌آید.

این تلویزیون‌ها برای نمایش تصویر روی صفحه نمایش از چند دیسک چرخان و دوربین استفاده می‌کردند. در واقع برای ارسال تصاویر، دوربین در فضایی تاریک قرار می‌گرفت و در پشت دیسک‌ها یک منبع نور قوی‌‌ کار گذاشته می‌شد. دیسک به وسیله یک موتور به چرخش افتاده و فریم تصاویر تلویزیونی را به وجود می‌آورد.

تلویزیون الکترونیکی چیست و چگونه کار می‌کردند؟

بعد از اختراع تلویزیون‌های مکانیکی، نوبت تلویزیون‌های الکترونیکی شد که پا به عرصه حضور بگذارند. در سال ۱۹۲۷ اولین تلویزیون الکترونیکی توسط فیلو تِیلور فارنسوورث اختراع شد. این تلویزیون‌ها که به نام ‌CRT یا لامپ پرتوی کاتدی نیز شناخته می‌شوند از لامپ‌های کاتدی و آندهایی تشکیل شده‌ بودند.

اولین تصویرها که در این تلویزیون‌ نمایش داده می‌شود به شکل یک خط ساده بودند که علامت دلار را تداعی می‌کردند. لامپ‌های کاتدی که در این تلویزیون ها وجود داشتند از یک محفظه‌ی شیشه‌ای، یک سر کاتدی و انتهای فسفری تشکیل شده بودند. در زمان پخش تصویر، جریان الکتریکی به سر کاتدی لامپ رسیده و از سمت صفحه‌ی فسفری بمباران الکترونی می‌شد و تغییر رنگ رخ می‌داد. در این زمان پیکسل‌های تلویزیون تصاویر رنگی را به نمایش می‌گذاشتند.

برای کنترل الکترون‌های ارسالی به لامپ تلویزیون دو سیم پیچ ساخته شده بود که پرتاب الکترون‌ها را کنترل ‌کنند. یکی از این سیم‌ها وظیفه‌ی کنترل الکترون در جهت بالا و پایین و دیگری وظیفه‌ی پرتاب الکترون در جهت چپ و راست را به عهده داشتند.

دوران طلایی تلویزیون‌های رنگی

اما در سال ۱۹۲۹ فردی با نام والادیمیر زوریکین، روش جدیدی را برای پرتو کاتدی به دست آورد و توانست به پیشرفت خوبی در زمینه تولید تصاویر دست پیدا کند. بعد از آن سال تلاش برای ساخت تلویزیون‌های رنگی افزایش پیدا کرد. اولین برنامه تلویزیونی رنگی در سال ۱۹۵۴ به نمایش در آمد.

به دلیل قیمت بالای تلویزیون‌های رنگی و کمبود محتوای مناسب برای پخش تا سال ۱۹۶۵ پیشرفت چشمگیری در این صنعت ثبت نشد. اما در سال ۱۹۷۲ بالاخره تمام شبکه‌های آمریکایی برنامه‌های خود را به شکل رنگی پخش کردند.